輸送機

Convey

有時嘈雜，有時安靜。這就是我進公司以來一直聽到的。三年來我從未有一天沒有聽到輸送機的聲音。即使在睡夢中或是放假，我仍然能聽到。有時我會想，輸送機有沒有生命？它會不會累？它會不會抱怨？它是不是悲傷。我意識到，移工的生活就像是輸送機一樣。嘈雜的聲音，就像是主管的咆哮，但它也會在休息時間或放假時安靜下來。總是工作得很辛苦、不能夠抱怨，總是感到悲傷因為思念著那些在母國的愛人。但是像傳送帶一樣，我們不會在辛苦時停下。有時候進度慢一點，有時候快一點，但重要的是，我們從不會放棄這些對生命的試煉。不論是慢或快，努力堅持下去，總有一天，生命就會獲得改善。

Minsan maingay, minsan tahimik. Yan ang lagi kong naririnig pag pasok ng kompanya. Walang araw sa 3 taon na hindi ko narinig ang tunog ng makina ng conveyor. Kahit sa pagtulog o dayoff ay parang naririnig ko parin ito. Minsan naisip ko kung may buhay kaya ang conveyor, hindi ba ito napapagod? Hindi ba ito nagrereklamo? Hindi ba ito nalulungkot? Napagtanto ko na ang buhay ng isang OFW ay parang conveyor. Maingay dahil sa sigaw ng leader at supervisor mo, nagiging tahimik naman pag breaktime o day off mo. Pagod lagi sa trabaho, hindi magawang magreklamo at madalas ay nalulungkot tayo dahil sa pagka-miss natin sa ating mga mahal sa buhay na naiwan sa bansang pinagmulan. Pero tulad ng conveyor ay di nagpapatuloy parin tayo kahit mahirap. Minsan mabagal ang usad, minsan mabilis pero ang mahalaga ay di tayo sumusuko sa mga pagsubok ng buhay. Mabagal man o mabilis ang usad mo, magtyaga kalang at balang araw giginhawa din ang buhay mo.