«Ύστερα μας χάραξαν με τατουάζ ένα νούμερο. Εμένα μου δόθηκε το νούμερο 71978. Ήμουν δέκα χρονών. Έκλαιγα απαρηγόρητα. Όχι από τον πόνο, αλλά για το νούμερο. Από εκείνη τη στιγμή, χάσαμε το όνομά μας. Δεν ήμασταν παρά ένα νούμερο. Τότε η μητέρα μου μου είπε: “Μην κλαις. Χαρά στο πράμα! Όταν με το καλό γυρίσουμε σπίτι, θα πας σε σχολή χορού και θα φοράς ένα τόσο φαρδύ βραχιόλι, που κανείς δεν θα βλέπει το νούμερο”. Μα ούτε το βραχιόλι απέκτησα ούτε πήγα ποτέ σε σχολή χορού».
Η Νίνα Βάιλ γεννήθηκε το 1932 στο Κλάταου, στη σημερινή Τσεχία. Ζούσε στην Πράγα, αλλά το 1942 εκτοπίστηκε στο Τερέζιενσταντ. Αργότερα, μεταφέρθηκε με τη μητέρα της στο Άουσβιτς. Ήταν δώδεκα ετών όταν η 38χρονη μητέρα της πέθανε εκεί από εξάντληση. Η Νίνα Βάιλ επέζησε από τις διαλογές που έκανε ο Γιόζεφ Μένγκελε, ο διαβόητος γιατρός του Άουσβιτς, και από ένα στρατόπεδο καταναγκαστικής εργασίας. Μετά την καταστολή της Άνοιξης της Πράγας, δόθηκε στην ίδια και στον σύζυγό της άσυλο στην Ελβετία. Εργάστηκε σε εργαστήριο του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου της Ζυρίχης.