با توام ای روزھای اینجا غم و آنجا کم ای ساعت ھای اینجا غریب و آنجا دور ای دقیقھ ھای رفتھ از اینجا و نیامده بھ آنجا ھنوز با توام ای ثانیھ ھای بی شما ِر افسوس بر جوانی ھا با تو ای محدود بھ من و از من چھ درد تو آیا میدانی آزادی کجاست؟ آن زیبای نا پیدا و نا ھموار آن مخلوق خلوت ھا و تابناکی ھا آن کھ چون دست بر قلب ھای ما آرام بست؟ آنکھ از ما ھم ندارد یاد و بس؟ تو آیا پا داری برای آمدن؟ یا کھ بر ماست پیشواز تو آمدن؟ با دست ھایی بھ خونمان آغشتھ و پاھامان شکستھ در بند. ما کھ می آییم بھ پیشواز تو از دور و از نزدیک
ما کھ می آییم خم و راست می آییم کوچک و بزرگ می آییم روز و شب ما کھ می آییم از جنگل ھای در آب حرا یا کھ کارون بی آب و از لای صحرا تا بھ سی تا پل اصفھون میاییم ھمھ را. با باد در سر و وصیت نامھ ھا در دست تا پای زاگرس و دامنھ ی البرز می آییم ما تا سھند و سبلان می آییم تا مھاباد و میانھ می آییم تا سقز و بانھ می آییم ما پای کوبان می آییم ھمھ را
با سرخی صورت ھامان از دست
و کبودی ران ھامان از باتوم پست ما کھ گلولھ در سینھ ھامان از زاھدان و شاھچراغ با یک چشم از تھران و یک پا از کرج ما کھ نیک آمدیم و نیکا دادیم ما کھ مھر، شاد بودیم و آبان مھرشاد دادیم از ساری نا نداشتیم و سارینا دادیم ما کھ حدیث شما شنیدیم و حدیث دادیم ما کھ مھ سا بودیم و مھسا دادیم بھ من بگو ای آزادی، میبینی ما را؟ یا کھ می آید روزی و میبینیم تو را؟ گرچھ از خون سرخیم و از سر سبز مابرایشوقدیدنتو ُمردهمیاییم و زیر پای تو خون ھایمان را میکاریم و آبش میدھیم از اشک مادرھایمان
تا کھ دوباره سبز شود این آزادی و ببارد بر موھای افشان ھر کھ ماند از ما
مد%سه (طها-,
٧ آبان ٢٠٢٢
تا برود خشکسالی و درد و دروغ تا کھ پیروز شود پیروز ما و امید ھرگز نرود از فریدونکنار تا کھ سایھ ی مرد ھرزه برود از سر ما تا کھ دستش کوتھ از دامن ما تا دوباره سایھ اندازد آزادی در شھر ما، خانھ ما تا بماند عطر بی برگشت این سبزی بی پایان راه تا بمانیم دست بر دست، شانھ بر شانھ و آباد کنیم این خانھ ی ویران ما