De touch is in dit geval een voelbare emotie omgezet naar beeld.
Het beeld symboliseerd mijn persoonlijke kijk op de emotie van de mens binnenin. Wanneer een persoon in aanraking komt met een kwetsend of aanvallend gevoel, waarop hij/zij zich niet had kunnen voorbereiden, kan het vaak voelen als een explosie binnenin. De explosie is het hulsel van het voelbaar verdriet. Dat verdriet vind je dus terug in het middelpunt van dat hulsel, net als in het beeld waar een pijnlijke rust zichtbaar is.
Ook het kleurgebruik in het beeld valt terug op deze emotie. Bij verdriet of woede gaan we meteen een donkere kant op in ons innerlijke zelf. Het contrast met de witte achtergrond refereert naar onze buitekant. Tijdens het omarme van deze emotie is het voor de buitenwereld nog even rustig aan de buitenkant alvorens dit verdriet. Een enorm contrast dus tussen wat jij voelt en wat zij zien .